EEN LEUK IDEE

We staan in Soest met één van de mooiste circussen die Nederland ooit gehad heeft: het circus Bassie & Adriaan. Een tent met 2800 zitplaatsen, 9 leeuwen, 3 olifanten, 12 paarden, 3 kamelen, nog wat kleinvee, een aantal top-acrobatennummers en een prachtorkest.

We schrijven 1980, elke dag uitverkocht, dolenthousiast publiek, na afloop van de show steevast staand applaus. Maar het was hard werken want buiten ons werk als Bassie & Adriaan hadden wij als mede-eigenaren ook nog eens een stukje dagelijkse leiding. Aad deed de kassa afrekeningen met zijn vouw, ik de publiciteit en mijn vrouw deed de verkoop van alle B & A artikelen zoals T-shirts, video's en buttons dus er was bijna nooit tijd voor iets anders. Je werd geleefd, tussendoor ook nog televisieopnames en tv promoties, kortom hectisch.

Voor de tv serie moesten we steeds gekkere dingen bedenken. Aad hing aan een hijskraan veertig meter hoog in de lucht, hij sprong met een parachute uit een vliegtuig en ik reed met de hoed en de jas van B2, de dove boef, als stand-in met een Amerikaanse slee 180 kilometer per uur door de Noordoostpolder omdat de acteur daar niet zoveel heil in zag.

We doken bij Las Palmas de oceaan in waarbij Aad haast niet meer boven kon komen omdat hij op 20 meter diepte zonder lucht zat en zijn duikbuddy even een school Barracuda's aan het bekijken was. Kortom wie wil zien wat we de afgelopen twintig jaar allemaal uitgehaald hebben als Bassie & Adriaan moet maar drieëndertig videobanden van ons kopen, dan weet je het gelijk.

Zo! die reclamespot is er ook weer uit. Komt er iemand met het idee dat het wel leuk zou zijn als Bassie het leeuwennummer een keer zou uitvoeren op tv! Vijfentwintig jaar als acrobaat op het toneel en nu opeens met dieren, hoe verzin je het!
‘Hij durft niet.' zei iemand.

Nou ben ik altijd zo stom om in dat trucje te trappen. Hoewel ik de laatste jaren wel eens zeg: Nee ik durf niet, o.a. tegen parachutespringen, ik vind het een prachtgezicht, maar aan een stuk nylon met touwtjes naar beneden zweven wat een ander voor je opgevouwen heeft, nee, van mij nog geen klomp.
Maar in die Lion King truc trapte ik. We trokken er twee weken voor uit, 3 dagen om de leeuwen aan mijn lichaamsgeur te laten wennen en daarna aan mijn stem.

En toen het echte werk, altijd met de grote dompteur Maurice Vienne bij mij in de buurt de eerste keer de kooi in. Ik maar zeggen: ‘Braaf Sultan, braaf Natascha, braaf Leonard!'
Ja, ik ging me daar een beetje zeggen: ‘Jongens geen geintjes, want ik heb maar één schone onderbroek bij me.'Hoe gek het ook klinkt, het viel mee, de leeuwen werden hoe langer hoe rustiger en na een paar dagen liet ik ze zelfs in piramide zitten en zwaaide mijn zweep in het rond en maar zeggen dat ze zééér braaf waren, want ik heb van nature een hekel aan ruzie met leeuwen.

Het ging prima en de dag naderde. De opname's waren gepland op 17 september. De ironie wil dat ik op die dag 45 jaar werd dus als de leeuwen ook wilden feesten konden ze me opvreten.
De dag: 3 camera's want het moest in een keer erop en zonder muziek, dat zetten we er wel later onder. Aad bloednerveus want hij moest het regisseren en wat doe je als je hoofdacteur opgevreten wordt? Nou ja dat zien we dan nog wel.

Iedereen die niets in de tent te maken had de tent eruit. Alleen onze vrouwen mochten kijken en een paar helpers met brand blussers. Ik grapte nog; als ik in de brand sta goed spuiten hoor. Maar zowel Aad als mijn vrouw zeiden gelijktijdig: ‘Hé clown, nou effe op je werk letten.' Dan klinkt: ‘ Allemaal klaar?, camera's lopen! 5 tellen na nu aktie!' Ik naar binnen en nog zelfverzekerd ook zeiden ze later. Wisten hun veel dat ik onder mijn groene clownsbroek een strakke wielrennersbroek met zeemleren kruis had zitten om het eerste op te vangen als het mis ging. ‘Axel braaf!, Sultan braaf!' en jawel, ze luisterden braaf naar mij. Door de hoepel ‘Ja braaf Axel!' over de evenwichtsbalk. ‘Braaf Natascha' tot de piramide, braaf, braaf!. En nou gaan we allemaal weer naar huis probeerde ik lollig te zijn dus deurtje open en iedereen vloog de kooi uit door de tunnel naar zijn vertrouwde kooiwagen.

Iedereen? Nee Axel had geen zin maar toen ik zei: ‘Axel allez, allez!' liep hij met een vaart op de deur af maar zo snel dat de vrouw van de dompteur geen tijd kreeg om de deur open te doen. Dus: ‘Knal!' en 200 kilo leeuwenvlees liep zich te pletter op een dichte deur.
Ik maar roepen: ‘Axel braaf, Axel braaf!' Je zag die leeuw denken: Als ik braaf ben en heb al zo'n pijn mijn kop wat krijg ik dan als ik niet braaf ben?

Het werd stil om mij heen, alleen de stem van Maurice Vienne klonk zachtjes; ‘Doucement monsieur Bassie.' oftewel zachtjes meneer Bassie. Man, ik wilde niets liever dan gewoon in de grond kruipen of wakker worden en alles gedroomd hebben. Plotseling komt Axel tot leven, hij krimpt ineen, neemt een sprong en blijft boven aan de kooi hangen en probeert eruit te klimmen. Opeens hoor ik de stem van Maurice achter mij: ‘Atras, monsieur Bassie.' en ik hoor de stem van Aad: ‘Bas ik sta bij deur, loop langzaam achteruit. ' Nou kon ik mijn broertje op die dag al 42 jaar dus wist ik wat hij bedoelde. Ik sloop zachtjes achteruit en hoorde Aad zeggen: ‘Beetje naar links, nog een stap achteruit, ik tel tot drie en doe de deur open. 'Zachtjes hoorde ik een, twee, drie, floep deur open, deur dicht. Ik was de kooi uit!

Maar onze vriend Axel hing nog steeds aan de bovenkant van de kooi. Maar ook voor een leeuw is drie minuten aan je voorpoten hangen geen pretje en daar ging, onder doodse stilte, Axel tergend langzaam naar beneden alsof hij wilde zeggen: ik kan er wel uit maar ik wil niet. Eenmaal op de grond liep hij gauw op de leeuwentunnel af en door naar zijn kooiwagen. Plotseling klonk er een groot applaus van iedereen in de tent want ondanks alles was er nog genoeg publiek in de tent die mij allemaal feliciteerden.
Mijn vrouw vloog mij huilend om mijn nek en: ‘Dat flik je me nooit meer, hoor.'

Plotseling hoorde ik Aad zijn stem naast mij die droog zei: ‘Hé, broertje, nog gefeliciteerd met je verjaardag!' Op hetzelfde moment zei ik: ‘Jongens ik moet mij even douchen want ik heb het geloof ik in mijn racebroek gedaan.'

Natuurlijk was het groot feest ‘s avonds en toen Aad zei: ‘Ik heb het effe terug gekeken in de regiewagen, het staat er prima op en dat is maar goed ook want van mij had je het toch niet over mogen doen!' toen gaf hij mij een knuffel zoals alleen maar de beste vrienden kunnen doen.

In Soest ben ik toen eigenlijk voor de tweede keer geboren, dus ben ik nu pas 15 jaar. Zou het daardoor komen dat ik zo goed met de jeugd kan opschieten?