KONING WILLEM

Vandaag is het dan de grote dag zijn: Prins Willem neemt de kroon van zijn moeder over en zal voortaan Koning Willem als naam dragen. Het wordt een grote feestdag in heel het land en Willem heeft al weken lang vergaderd met zijn ministers en adviseurs over wat er allemaal te doen is op de feestdag.

Allereerst mogen alle kinderen op de dag zelf zoveel patat eten als ze maar op kunnen. In elk dorp of stad is een grote kermis en alle attracties zijn voor de kinderen gratis. Ook de zuurstokken, lolly's en nogablokken kosten niks. Er is gratis limonade voor de pappa’s en de mamma’s en een grote zak met oliebollen, ook gratis. Nou, dat zal me een feest worden op 30 april.
Eerst maakt Willem een grote rijtoer door de stad in de Gouden koets en tijdens de rit zal hij uit het raam lolly's en zakjes popcorn strooien naar de kinderen. Kosten nog moeite zijn gespaard om het Kroningsfeest maar te doen slagen.

Willem heeft zich voorgenomen om zo gauw hij Koning Willem is te zorgen dat de kinderen alleen maar op woensdagmiddag naar school hoeven en voor de rest van de week vrij zijn om de dagen door te brengen in speeltuinen en gratis pretparken.
’Zo, dat is andere koek als belastingverlaging.’ dacht hij. Hij had zich ook voorgenomen dat voortaan de entree voor het circus, dierentuin en bioscoop ook gratis zal zijn zodat er volop vertier voor de jeugd is. Ja, eigenlijk een beetje raar, dat wel, maar Willem zei: ‘Als ik straks Koning ben, moet er veel lol gemaakt worden. Ook de vakanties mogen langer duren zodat iedereen lekker een paar maanden naar Spanje of Frankrijk kan gaan.’

Vrolijk sprong de aanstaande Koning uit zijn bed en het leek wel of hij zweefde. Gauw liep hij naar de badkamer friste zich op en ging vlug ontbijten. Het ontbijt zag er kolossaal uit met allemaal lekkere dingen op de tafel. Hij liet zich lekkere jus 'd orange inschenken en at lekkere eieren met spek. Toen hij vol gegeten was kwam er een lakei die hem aan ging kleden. Als laatste trok hij de grote hermelijnen koningsmantel aan waarin hij even later trots uit het raam keek vanuit de gouden koets. Langs heel de weg naar de Dam stonden mensen te zwaaien en hij zwaaide lachend terug. Alhoewel... hij zwaaide niet zelf maar trok aan een touwtje waaraan een arm met een hand zat in een mouw van de zelfde stof als de koningsmantel.

Op de Dam aangekomen stapte hij uit de gouden koets en liep de Nieuwe Kerk binnen. Daar zaten alle hoogwaardigheid bekleders, ministers en de premier al te wachten op de dingen die zouden gaan komen. Plechtig schreed Willem naar de grote stoel die ze de troon noemen en nam er plaats op. Lachend keek hij de zaal met de gasten in. Hij zag een paar oude bekenden en zwaaide vrolijk naar hen, maar hoe gek het klinkt, ze zwaaiden niet terug.

De muziek begon te spelen en het koor begon zingen. Nadat de muziek verstomde kwam er een hofmaarschalk met de kroon in zijn handen. Hij spaak de woorden: ‘Willem van Oranje, ik kroon u in naam van het Nederlandse Volk tot Koning van Nederland.’ en hij zette de zware kroon op Willem zijn hoofd.

Maar wat was dat?
Die kroon was veel te groot. De loodzware Kroon zakte geheel over zijn hoofd en bleef op zijn neus steken. Eerst keek iedereen verbaasd en wisten ze zich met hun houding geen raad. Maar plots gaf een hofdame een hoog lachje en dit was het sein voor een enorme lachbui van alle aanwezigen. Iedereen schaterde het uit. En wel zo hard dat menigeen de tranen over de wangen liep. Willem riep alleen: ‘Help!!! Help!!! Ik zie helemaal niks! Haal die kroon van mijn hoofd en wel onmiddellijk!’

Maar iedereen lachte gewoon door waarop Willem kwaad werd en uitriep: ‘Jullie moeten allemaal naar mij luisteren want ik ben jullie koning! Dus jullie moeten mij gehoorzamen. Ik gebied jullie: Haal onmiddellijk die rare kroon van mijn kop!!!’
Maar iedereen lachte gewoon door. Willem probeerde het toen zelf maar. Maar dat lukte ook niet. Zijn armen raakten zelfs in de knoop met de kroningsmantel. Doordat hij niets zag struikelde hij en lag hij languit op het podium waarop iedereen nog harder ging lachen. Toen werd Willem nog bozer en riep luid uit: ‘Stilte! Stelletje oliebollen!!! Allemaal luisteren naar mij!!! Help mij nou toch.’ en weer probeerde hij de kroningsmantel uit te doen maar het lukte nog steeds niet. Toen schreeuwde hij heel luid: ‘HELP!!!’
Pas toen kwam er eindelijk iemand die hem hielp op te staan en hem uit de dekens hielp.
Wat zeg je nou dekens?
Kroningsmantel zal je bedoelen!

Nee joh, Willem had het allemaal gedroomd. Hij was helemaal geen Koning Willem, hij heette wel Willem de Koning maar geen Willem van Oranje. De Koning was gewoon zijn achternaam. Het was ook niet de premier die hem uit de kroningsmantel hielp, maar zijn moeder die op het tumult af kwam en haar zoon op de grond in gevecht zag met een stel dekens. Zelfs zijn vader kwam er aan te pas om hem uit de dekens te bevrijden, zo had hij zich vast gedraaid. Toen hij eindelijk bevrijd was zei zijn moeder: ‘Zo Willem, en nu gauw jezelf wassen en aankleden want we gaan zo naar de stoet kijken op de Dam.

Een paar uur later kwam de Gouden koets voorbij met Koning Willem en Koningin Maxima er in. Zij zwaaiden allebei naar Willem de Koning die op het trottoir terug stond te zwaaien. En Willem dacht: ‘Verhip! Het is net of ik tegen mijzelf sta te zwaaien....’

Maar toen gaf Koning Willem hem plotseling een knipoog.
Het was net alsof hij wilde zeggen: ‘Ja Willem. Ik ben Koning Willem en jij Willem de Koning!’

® Bassie van Toor