HET WATERBALLET

’Klets’ hoorde Chantal nog net en het volgende moment stroomde er een plons water over haar gezicht. Automatisch bukte zij zich, al had ze dit nou niet moeten doen want weer hoorde ze klets en toen ze overeind kwam voelde ze het koude water over haar rug lopen. Boven alles uit hoorde ze haar beide broertjes Joris en Martijn schateren van de lach en toen kreeg ze in de gaten wat er aan de hand was. Joris en Martijn hadden voor zich op een klein tafeltje een hele berg met gekleurde ballonnetjes. Alle ballonnen waren gevuld met water en zij bestookten daar iedereen mee die voorbij kwam. ´Wacht eventjes!´ riep Chantal. ´Wat jullie kunnen, kan ik ook´ en even later was ze in haar kamertje op zoek naar een paar lucht-ballonnen die ze over had gehouden van haar verjaardagsfeest. Op de bovenste plank ontdekte zij een plastic zakje met ballonnen ze zei lachend in zichzelf: ‘Hebbes!´

Even later hing ze half uit het dakraam waaronder haar broertjes druk bezig waren om iedereen te trakteren op een met water gevuld ballonnetje. Op een gegeven ogenblik gingen ze zo in hun waterballon gooien op dat ze niet in de gaten hadden dat Chantal een grote ballon vasthield precies boven de plaats waar Joris stond en ook deze was helemaal gevuld met water. Na een tel ontplofte de ballon die net als een goed gevulde emmer water boven op Joris zijn hoofd terechtkwam. Chantal schaterde het uit van de pret. Even later keek ze weer voorzichtig uit raam en dacht: ´Verhip, waar zijn die twee gebleven?´ Het volgende moment voelde ze iets tegen haar kin. Er ontplofte een waterballon in haar gezicht die heel slim door Martijn van onder af naar boven gegooid was. Ze droop weer van het water en dacht: ´Zo jochie, dat zal ik je betaald zetten! Wacht maar eens af.´

Even later stond ze geheimzinnig te giechelen en begon een hele grote luchtballon met water te vullen. Toen de ballon gevuld was deed ze heel voorzichtig een knoopje in het uiteinde en liep heel stiekem naar de keukendeur. Daar aangekomen legde ze de met water gevulde ballon heel voorzichtig bovenop de keukendeur die net op een kier stond en sloop de tuin in om op een afstandje te wachten op Joris of Martijn, die beslist over niet al te lange tijd weer naar buiten zouden komen. Natuurlijk zouden ze zo de grote met water gevulde ballon op hun hoofd krijgen. ´Nou dat zal ze leren!´

Maar het zou helemaal anders gaan want in huis dacht moeder: ´Och, de kinderen zijn zo leuk in de tuin aan het spelen. Ik denk dat ik ze maar eens ga verrassen met een lekker glas limonade en een grote plak cake.´ Terwijl ze met haar linkerhand de keukendeur open duwde ging ze met haar rechterhand naar voren waarop ze een groot dienblad had met daarop drie glazen heerlijke limonade en drie grote plakken cake. Ze had willen roepen: JONGENS!!! Kom eens hier... Ik heb lekkere cake en limonade voor jullie!, maar ze kwam niet verder als ´Jongens ik...´ want op hetzelfde moment kreeg ze een grote ballon met water gevuld op haar hoofd, die spetterend uit elkaar klapte.

Moeder keek verdwaasd door haar kletsnatte haren. Op de grond lagen nu de kapotte limonadeglazen met daartussen de inmiddels natte plakken cake. Eerst keek zij een beetje verbaasd, maar toen ze de beteuterde gezichten van haar kinderen zag proestte ze het uit van de lach en zei: ´Wat dachten jullie? We zullen mamma eens verrassen en gooien haar lekker kleddernat?´ ´Sorry mamma...´ stamelde Chantal. ´Die ballon was eigenlijk niet voor u bestemd maar voor Joris.’ ´Waarom?´ vroeg mamma. ´Nou hij heeft mij een ballon op mijn hoofd gegooid die gevuld was met water en toen dacht ik: ‘Ik pak je terug.’ maar ik had het echt niet gedaan als ik geweten had dat je die ballon op jouw hoofd zou krijgen.´
Toen moeder de beteuterde gezichten voor zich zag zei ze: ´Nou, haal maar gauw een stoffer en een blik, dan ruim ik even de rommel op. Gaan jullie je onderwijl wat afdrogen en kom daarna maar naar de kamer. Dan zal ik kijken of ik nog wat cake en limonade in huis heb.

Even later zat iedereen weer afgedroogd in huis te lachen om het watergevecht wat zo een spectaculaire afloop had. Alleen Joris kon het niet nalaten om te zeggen: ´Sjongejonge jonge, je moet toch maar durven. Je eigen moeder een ballon met water op haar hoofd gooien terwijl ze je limonade en cake komt brengen.´
´Oh hou nou toch eens op pestkop, jij bent begonnen.’ riep Chantal, ‘Ik pak je nog wel eens terug komende winter.´ ´Wat? Je gaat toch in de winter niet met waterballonnen gooien?!´
´Nee hoor. Maar wel met sneeuwballen´ en toen moest iedereen weer heel hard lachen!