DE WERELDKAMPIOEN

De stem van de commentator klonk hees van emotie en de man struikelde steeds meer over zijn eigen woorden. Maar dat was wel te begrijpen ook want het Nederlands elftal speelde de finale wedstrijd bij het wereldkampioenschap voetbal.
Het was een enorm spannende wedstrijd.
Beide ploegen vochten als leeuwen tegen elkaar.
De stand was 2-2 en het zag er aan beide kanten naar uit dat er in niet al te lange tijd gescoord zou gaan worden.
Het publiek joelde, juichte, en bovenal, genoot op de tribunes.

Jeroen Gaastra was niet alleen de aanvoerder in naam van het Nederlands elftal maar hij ging ook zijn mannen steeds voor in de strijd. Hij vloog van hot naar her om gaten te dichten en goed gerichte schoten tussen de doelpalen te plaatsen.
Het had af en toe maar een haartje gescheeld of zijn schoten lagen in het net achter de keeper. Maar helaas stond die keeper steeds op de plaats waar Jeroen de bal heen geschopt had.
Erg jammer voor Jeroen, maar die keeper stond er ook niet voor niks. Die had namelijk van zijn trainer opdracht gekregen om zijn hok schoon te houden en er dus niet één bal door te laten.

Het spel golfde over het veld heen en weer. Het werd alleen af en toe, als er een overtreding gemaakt werd, stilgelegd om een vrije schop te geven.
Op de tribune begon het aanwezige publiek ‘Hup Holland Hup’ te zingen. En af en toe klonk er een kreet: ‘Hé Gaastra, waar blijven we nou? Heb je geen coaltje meer in je achterzak?’ Jeroen lachte naar de schreeuwlelijk en dacht: ‘Als jij het beter kan, waarom loop jij dan niet hier?’

Hij werd in zijn overpeinzing gestoord door de scheidsrechter die het eindsignaal blies. 2 Keer 45 minuten waren om en het stond 2-2. Dat betekende verlenging.
Bijna alle spelers lieten zich languit op het groene veld neerploffen. Zo moe waren ze.
De verzorgers renden naar de spelers toe en voorzagen ze allemaal van lekker koel water en sommigen dronken er niet alleen van maar gooiden de hele fles over zich heen om af te koelen.

Na 10 minuten gebaarde de scheidsrechter dat beide aanvoerders bij hem moesten komen.
Hij hield een streng maar eerlijk en kort gesprek met hen en zei: ‘We gaan twee keer tien minuten verlengen, en volgens de regels is wie vandaag het eerst een doelpunt maakt wereldkampioen.
De spelers stelden zich weer op, de scheidsrechter blies en het spel nam weer een aanvang.

De bal werd gelijk naar achteren gespeeld. Maar de keeper gaf de bal een enorme knal naar voren vlak bij het strafschop gebied. En daar stond net Jeroen Gaastra opgesteld die niet aarzelde en met zijn voorhoofd kopte hij de bal in de uiterste hoek van het doel.
De eerste twee seconden hield het publiek de adem in maar toen brak er een geweldig gejuich los en de commentator zei: ‘Nederland is wereldkampioen!
En het doelpunt is gemaakt door Jeroen Gaasstra!’

Jeroen werd door zijn medespelers ondersteboven geknuffeld en ze bleven hem maar knuffelen. Op een gegeven moment had Jeroen het Spaans benauwd en hij kreunde: ‘Ophouden, ophouden!!!’

Toen hoorde hij opeens een stem die zei: ‘Niks ophouden!
Uit je bed! En gauw! Want anders kom je te laat op school.’

Jeroen opende langzaam zijn ogen en zag eerst dat alle dekens naast zijn bed lagen.
Toen keek hij in het lachende gezicht van zijn moeder en die zei: ‘Wat jij vannacht uitgespookt heb weet ik niet, maar alle dekens liggen naast je bed, je kussen ligt aan het voeteind en je bent helemaal bezweet.’
Slaperig zei Jeroen trots: ‘Mam, we hebben de wereldbeker gewonnen en ik heb het winnende doelpunt gescoord!’

‘Ja, ja. Dat zal wel. Maar gaat onze wereldkampioen eerst even zijn tanden poetsen, gezicht wassen, een paar flinke boterhammen eten en daarna gauw naar school?
En kom vanuit school maar snel naar huis, want pappa brengt je vanmiddag met de auto weg naar het voetbalveld voor het voetbal toernooi.’
‘Oh ja mam, fijn. Misschien winnen we wel.’

Aan de ontbijt tafel drong het toen pas goed tot hem door;
hij had alles gedroomd.
Zachtjes fluisterde hij in zichzelf: ‘Ik ga elke keer goed trainen. Dan maak ik het misschien wel een keer echt mee; Wereldkampioen voetballen!!!’

® Bassie van Toor